Testsealabs Vibro Cholerae O139 (VC O139) և O1 (VC O1) համակցված թեստ
Վիբրիոնները գրամ-բացասական, բարձր շարժունակությամբ կոր ձողիկներ են՝ մեկ բևեռային մտրակով։
Մինչև 1992 թվականը խոլերան առաջանում էր տոքսինածին Vibrio cholerae O1-ի միայն երկու սերոտիպերից (Ինաբա և Օգավա) և երկու բիոտիպերից (դասական և Էլ Տոր): Այս օրգանիզմները կարող են նույնականացվել հետևյալով.
- Կենսաքիմիական թեստեր և մանրէային մշակույթ ընտրողական միջավայրերի վրա;
- Ագլյուտինացիա O խմբի 1-ին հատուկ հակասիրումում (ուղղված բջջային պատի լիպոպոլիսախարիդային բաղադրիչի դեմ)։
- Դրանց էնտերոտոքսիկության ցուցադրումը ՊՇՌ-ի միջոցով։
Vibrio cholerae O139-ը խոլերայի նոր շտամ է, որն առաջին անգամ մեկուսացվել է 1993 թվականին: Այն, կարծես, ծագել է El Tor կենսաբանական տիպից՝ պահպանելով O1 շտամների համաճարակային ներուժը և արտադրելով նույն խոլերայի էնտերոտոքսինը, չնայած կորցրել է բնորոշ O1 սոմատիկ հակածինը:
Այս սերովարը նույնականացվում է հետևյալ կերպ.
- O խմբի 1-ին հատուկ հակասիրումում ագլյուտինացիայի բացակայությունը։
- Ագլյուտինացիա O խմբի 139-րդ հատուկ հակասիրումում։
- Պոլիսաքարիդային պարկուճի առկայություն։
V. cholerae O139 շտամները ենթարկվում են արագ գենետիկական փոփոխությունների, ինչը նպաստում է մանրէների կողմից հակաբիոտիկների նկատմամբ դիմադրողականության ձեռքբերմանը: Ավելին, O1 սերոխմբով նախկինում վարակվածները չեն ապահովում իմունիտետ O139-ի դեմ: Կանխատեսվում է, որ O139-ով առաջացած հիվանդության տարածման ծավալն ու արագությունը, ամենայն հավանականությամբ, կհանգեցնեն խոլերայի հաջորդ համավարակի ամբողջ աշխարհում:
V. cholerae-ն առաջացնում է լուծ՝ բարակ աղիքում գաղութացման և խոլերայի հզոր տոքսին արտադրելու միջոցով: Հաշվի առնելով կլինիկական և համաճարակաբանական ծանրությունը, կարևոր է հնարավորինս արագ որոշել V. cholerae-ի առկայությունը կլինիկական նմուշներում, ջրում և սննդի մեջ: Սա թույլ է տալիս հանրային առողջապահության մարմիններին իրականացնել համապատասխան մոնիթորինգ և արդյունավետ կանխարգելիչ միջոցառումներ:

